Bniec biały - charakterystyka, występowanie i zwalczanie
Nostrzyk żółty – chwast zaniedbanych pastwisk
Zobacz także
Rośliny rodzaju nostrzyków obejmują około 20 gatunków z rodziny motylkowatych. Prawie każdy z nich charakteryzuje się jakimiś właściwościami leczniczymi, a najszersze zastosowanie w medycynie ludowej i oficjalnej odnalazł nostrzyk żółty. Obecnie jego populacja stale się zmniejsza, ale jeszcze jakiś czas temu stanowił poważny problem dla rolników – wyplenienie go z uprawy nie należy do najprostszych.
Charakterystyka
W Azji Mniejszej nostrzyk żółty jest rośliną uprawną, którą hoduje się z przeznaczeniem farmaceutycznym i medycznym. W Polsce traktuje się go jako uporczywy chwast, który szczególnie często pojawia się w uprawach. Jest to dwuletnia roślina, która dobrze zimuje nawet w trudnych warunkach atmosferycznych. Łato ją rozpoznać po silnie rozgałęzionej, uniesionej łodydze, która może osiągnąć nawet półtora metra wysokości. W górnych częściach jest słabo owłosiona i mocno uliściona. Listki są małe, skrętoległe, umieszczone na niewielkich ogonkach. Po dokładniejszym przyjrzeniu się, można zauważyć na nich nieregularne ząbki brzegowe i szczeciniaste przylistki. Na dolnej części łodygi znajdują się liście właściwe, o jajowatym kształcie, znacznie większe i rzadsze.
Nostrzyk żółty swoją nazwę zawdzięcza niewielkim kwiatom o jasnym odcieniu, które pojawiają się na wierzchołkach pędów, w pachwinach liści, tworząc grona. W czasie kwitnienia, rozpoczynającym się w czerwcu i kończącym się początkiem sierpnia, kwiaty wydają słodkawy, przyjemny zapach. Owocem jest strąk, poprzecznie zmarszczony, przybierający szary lub szarobrązowy kolor. W jego wnętrzu znajduje się najczęściej tylko jedno niewielkie, zielonkawe lub żółte nasiono. Ilość nasion jest jedną z najważniejszych cech wyróżniających nostrzyk żółty od jego innej odmiany – nostrzyka wyniosłego, który równie często pojawia się na terenie kraju. Strąki nostrzyka wyniosłego najczęściej zawierają dwa, zdecydowanie mniejsze nasiona.
Występowanie
Chwast rzadko pojawia się w uprawach w dużym natężeniu. Największe skupiska wyrastają na przydrożach, skarpach i w zaroślach, rozprzestrzenia się także w nieużytkach i na zaniedbanych łąkach i pastwiskach. Zdarza się, że zachwaszcza koniczynę i lucernę.
Mało wymagający nostrzyk żółty pojawia się zarówno na glebach lekkich jak i ciężkich, ale preferuje ziemie lekko zasolone, o strukturze ziarnowej lub innej mocno przepuszczalnej, charakteryzującej się niedoborem azotu. Szczególnie szybko rozwija się w okresie suszy. Największą populację roślin z tego rzędu można spotkać na terenach nizinnych i w północnej części Polski.
Szkodliwość
Przypadek dużego zachwaszczenia w uprawie pojawia się tak rzadko, że nie opracowano oficjalnych progów szkodliwości. Niewielki udział nostrzyka żółtego nie powinien wpłynąć na obniżenie plonu ani na jego jakość.
Niebezpieczny może być natomiast dla zwierząt gospodarskich, gdyż, przypadkowo połączony z tomką wodną, prowadzi do silnych zatruć pokarmowych, które kończą się śmiertelnie. Z tego względu jej obecność w roślinach pastwiska jest niepożądana. Należy również wystrzegać się podawania koszenia łąk, na których pojawiają się skupiska nostrzyka, z przeznaczeniem na siano jadalne dla zwierząt gospodarskich. Po skoszeniu i wysuszeniu trudno jest ją odizolować od reszty roślin łąkowych, ponieważ szybko zmniejsza objętość i, z powodu dużej zawartości kumaryny, wydziela zapach typowy dla siana.
czytaj dalej...
